bi takım insanlar vardır mesela. bunların ortamında konuşma olmazsa ortam gerim gerim gerilir sanki. böyle ne yapcağını bilemezsin. konuşcak konu bulmaya çalışırsın ve kısır döngüye girersin çünkü cin bir fikirle konuşcak konu açsan bile o bulunmuş, icad edilmiş, yalandan uydurulmuş bi konudur ve ömrü en fazla 4-5 cümledir. ki zaten o noktada ordan hızla uzaklaşmak gerekir bence. başka bi takım insanlarla da susamazsın. yeni tanışmış olmanın çok da önemli olmadığı durumlardır bunlar. 20 sene konuşsan yine bulursun bişeyler. hatta bi süre sonra susmak istersin içten içe ama olmaz. muhabbet harlandıkça harlanır. bu tip ilişkilerde sallamalar çok olur gibi. o kadar çok konuşcak şey bulamaz ki insan. eninde sonunda masum, pembe sallamalar girer ortama. bence çok da sorun değildir zaten. olsundur. böyle ortamlardan resmen yorgun ayrılırsın. eve gidince bi durmak isteği sarar bünyeyi. durursun. daha da başka bi takım insan çeşidi vardır ki bunların yanında susmak keyif verir insana. can'dır bunlar. zaten de susarak anlaşma seviyesi iki insanın ulaşabileceği yegane temas biçimidir diye düşünmekteyim. böyle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder